«Έχω μπερδευτεί…ποια
είναι η πραγματικότητα, αυτό που κάνουμε εδώ ή η πραγματική ζωή;», συχνά μετά
από τη συμμετοχή τους, αναρωτιούνται τα μέλη μιας ψυχοδραματικής ομάδας.
Ποια είναι η πραγματική
ζωή;
Είναι και τα δύο! Ο
εξωτερικός και ο εσωτερικός κόσμος μαζί!
Θέλουμε να εναρμονίσουμε
τον εσωτερικό με τον εξωτερικό μας κόσμο.
Κάποιος όταν πρωτοξεκινά
στο ψυχόδραμα, ξαφνιάζεται, ξαφνιάζεται με όλα αυτά που «τρέχουν» μέσα του, σε
ψυχολογικό επίπεδο, υποσυνείδητα ή ασυνείδητα. Πιο πολύ ίσως από κάθε μέθοδο, γιατί
στο ψυχόδραμα αυτός ο εσωτερικός κόσμος «ζωντανεύει» στην ψυχοδραματική σκηνή.
Έτσι, αυτό που «τρέχει» μέσα σου, μπορείς να το δεις μπροστά σου! Συχνά, μπορεί
να μείνεις έκπληκτος! Με αυτά που κουβαλάς, με αυτά που σε ορίζουν, αλλά και με
τον πλούτο που διαθέτεις, και δεν το είχες συνειδητοποιήσει καλά-καλά.
Και ύστερα, να, το
βλέπεις μπροστά σου! Γίνεται χειροπιαστό. Γίνεται εικόνα. Μπορείς να του
μιλήσεις. Μπορείς να το αγγίξεις. Είσαι εσύ, η εσωτερική σου εκδοχή.
Δυστυχώς από νωρίς δε μας
μαθαίνουνε να δίνουμε αξία στην εσωτερική μας εκδοχή. Στο δυτικό πολιτισμό, η
εσωτερική μας εκδοχή, είναι κάπως σαν ταμπού, κάτι κρυμμένο, που καλά θα
κάνουμε να το κρατάμε κρυμμένο.
Αντίθετα η όλη βάση
δίνεται στην εξωτερική μας εκδοχή: την εξωτερική πραγματικότητα, την εξωτερική
εικόνα, την εξωτερική επιδίωξη, τα εξωτερικά ερεθίσματα.
Σαν να μας κάνουν πλύση
εγκεφάλου από νωρίς, ότι, ό,τι θα μπορούσαμε να βρούμε ποτέ, πρέπει να το
αναζητήσουμε εκεί έξω.
Γινόμαστε ξένοι με την
εσωτερική μας ζωή.
Λέμε, «τι φωνάζει κι
αυτή η φωνή μέσα μου; Τι θέλει, να μου χαλάσει τα σχέδια; Γιατί με αποσπά;
Α..παλιοφωνή! Άσε με στην ησυχία μου».
Έτσι έχουμε μάθει, να
την παρακάμπτουμε. Σαν να είναι μια ενόχληση. Μια κούραση παραπάνω. Ένα βάσανο.
Έτσι, θέλει σιγά-σιγά,
με απαλά βήματα, να γίνει η επανένωση, του εσωτερικού και του εξωτερικού. Όταν
κάποιος λέει, «ποια είναι η αληθινή ζωή; Αυτό που κάνουμε εδώ ή ο εξωτερικός
κόσμος;», ουσιαστικά αποκαλύπτει το μέγεθος της σύγχυσης, το μέγεθος της αποκοπής,
το μέγεθος της απομάκρυνσης από το εσωτερικό. Και για φαντάσου, να ζούμε και να
ορίζουμε τις ζωές μας απομακρυσμένοι από το εσωτερικό μας!! Πού μπορεί να
βρεθούμε… Κάπου είχα ακούσει αυτό «αν μπεις σε λάθος τρένο, σε όποιον σταθμό
και αν κατέβεις, πάλι θα είσαι σε λάθος κατεύθυνση».
Κάπως έτσι το νιώθω, ότι
ο συντονισμός με τον εσωτερικό μας κόσμο, δίνει την κατεύθυνση που λαχταρά η
ψυχή μας να πηγαίνει, και ο εξωτερικός είναι αυτός που υλοποιεί το δρόμο.
Αν είσαι σε λάθος
κατεύθυνση, η εξωτερική πραγματικότητα δεν ξέρει τι να σου φέρει, είναι κι αυτή
σε σύγχυση. Μιλάμε περισσότερο για σπασμωδικές κινήσεις, ή γέμισμα χρόνου, ή
κατακτήσεις που μετά σε αφήνουν κάπως «ξερό» να αναρωτιέσαι.. «τελικά, το ήθελα
αυτό; Γιατί δεν μπορώ να ικανοποιηθώ με τίποτα;»
Γιατί μας μαθαίνουν να
φοβόμαστε τόσο τον εσωτερικό μας κόσμο; Γιατί μας μαθαίνουν να τον απαξιώνουμε;
Γιατί να αποκοπτόμαστε από την εμπιστοσύνη μας; Από το σπίτι μας;
Είσαι εσύ, και ο
εσωτερικός σου κόσμος, είσαι εσύ! Δεν είναι όλα τα πράγματα υλικά. Όλο αυτό που
συμβαίνει μέσα σου, δεν το βλέπεις, αλλά είναι αλήθεια, είναι η πραγματικότητά
σου, είναι εσύ. Γιατί να το φοβάσαι; Γνώρισέ το! Δες το! Αγκάλιασέ το! Μην το
φοβάσαι, αγκαλιά και αγάπη θέλει κι αυτό και φροντίδα, τίποτα κακό από εσένα
δεν θέλει, μόνο αυτά.
Όταν αγκαλιάσεις τον
εσωτερικό σου κόσμο, όταν γνωρίσεις καλύτερα ποιος είσαι, συντονίζεσαι με μια
εξωτερική ζωή προς την κατάλληλη για σένα κατεύθυνση.
Βασικά, αρχίζεις να ζεις
τη ζωή σου, και όχι τη ζωή που σου φορέθηκε.
Έτσι, αυτό είναι που
κάνουμε στις ψυχοδραματικές ομάδες, ερχόμαστε σε επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο,
τον γνωρίζουμε καλύτερα, συσχετιζόμαστε, τον βλέπουμε, τον αγκαλιάζουμε.
Επανασυνδεόμαστε και επανοριζόμαστε.
Το ψυχόδραμα είναι ένας τρόπος
να μένεις σε επαφή, να καλλιεργείς τη σχέση με το μέσα σου, που θα φτιάξει την
εξωτερική σου πράξη πιο συντονισμένη με το αληθινό σου θέλω, με το αληθινό σου
εγώ.
Είναι μια εξοικείωση, συχνά
περιλαμβάνει πολλές συμφιλιώσεις, πολλές αποδοχές. Να νιώθεις μέσα στο σώμα
σου, όλος, μαζί με σένα.
Δεν είναι θέμα να λύσεις
ένα πρόβλημα, είναι θέμα να σε γνωρίσεις καλύτερα και να συσχετιστείς με σένα.
Με ρωτάτε συχνά, τι
είναι αυτή η ομάδα ψυχοδράματος, και γιατί να έρθω στην ομάδα ψυχοδράματος.
Είναι θέμα επιλογής. Θέλεις να έρχεσαι σε επαφή με το ποιος είσαι; Είναι ένας τρόπος
να έρχεσαι σε επαφή με τον εαυτό σου, να καλλιεργείς την ικανότητά σου για
συντονισμό και εναρμόνιση. Είναι μια απόφαση, μια δέσμευση που μπορείς να
κάνεις, μια δέσμευση με τον εαυτό σου, ότι δε θα σε βάλεις στη γωνία, ότι δεν
θα γίνεις αόρατος, ότι δεν θα ζεις τη ζωή σου σπασμωδικά. Μια δέσμευση ότι
επιθυμείς να συνάδεις με σένα. Να σε συμπεριλάβεις. Να ζεις τελικά πιο «όλος»,
πιο μαζί με σένα. Να γίνεσαι εσύ.
Μπορείς να επιλέξεις να
πας μαζί σου! Αντί να αντιμάχεσαι και να αντιστέκεσαι, να συμπεριλάβεις, να
αγκαλιάσεις. Έχει μεγάλη αξία, αυτή η αποκατάσταση της σχέσης με τον εαυτό σου,
με την εμπιστοσύνη σου, με το σπίτι σου.
Όταν ανοίγουμε την πόρτα
σε ένα εγκαταλειμμένο, παλιό, βρώμικο σπίτι, μπορεί να βγουν φαντάσματα, μπορεί
να σκονιστούμε και ιστοί από αράχνες να μπλεχτούν στα χέρια μας. Αλλά μη
φοβηθείς ότι το άνοιξες, γιατί τότε μόνο μπορείς να το καθαρίσεις και να το
επισκευάσεις. Και να φτιάξεις έξω έναν όμορφο κήπο!
Και τελικά, να
επιστρέψεις σε αυτό.